Varianten van de Brandada de bacalao:

De brandada, of brandade, was oorspronkelijk een traditioneel volksgerecht dat thuis en in de familie werd gemaakt, door boeren aan de kust van Alicante tot aan Ligurië, totdat het recept rond de Franse Revolutie Parijs bereikte en daar Brandade de morue werd (morue = kabeljauw).

De Parijse versie vermijdt knoflook, dat ooit als vulgair werd beschouwd, vervangt olijfolie door plantaardige oliën of boter, en voegt room en/of melk toe.

Het Ligurische recept van de Brandacujun, ook gebaseerd op kabeljauw, knoflook en olijfolie, is afgeleid van het Spaanse werkwoord brandar, dat in het Frans brandir betekent, oftewel schudden, en van branler, wat slingeren of krachtig bewegen betekent.

Dit woord is onderdeel geworden van het Ligurische dialect, net als vele andere Franse woorden, en het is samengevoegd met een Italiaans: “branda, cujon! Branda, dat hoe meer je het schudt, hoe beter het is!”, oftewel “schud het, sukkel! Schud het, hoe meer je het schudt, hoe beter het wordt!

Met een duidelijke seksuele verwijzing.

In de brandacujun is de onmisbare toevoeging van aardappelen.

Net zoals in La Mancha is er de variant genaamd atascaburras, die aardappelen en noten bevat.

En op de Balearen is er een traditionele variant die artisjok bevat, geplet met de rest van de ingrediënten.