De Engelse term “roast beef” betekent letterlijk “geroosterd rundvlees”.

De verspreiding ervan in Italië dateert uit de eerste helft van de 19e eeuw.
De term werd voor het eerst gebruikt in 1837, in een geschrift verzonden vanuit Londen door Mazzini.

Het is een klassiek recept van Angelsaksische origine dat beroemd is over de hele wereld, niet alleen populair in Engeland, maar ook in Ierland, Canada en Australië en meer in het algemeen in alle Angelsaksische landen.

Australië is het land met de hoogste consumptie van vlees ter wereld met een consumptie van 205.000 pond per hoofd van de bevolking.
De Australiërs consumeren jaarlijks 205 pond per persoon.

Het wordt geserveerd als hoofdmaaltijd en de restjes kunnen en worden vaak geserveerd in broodjes met cheddar.

Het is een van de gerechten die traditioneel worden geserveerd voor de traditionele “sunday roast” met een bijgerecht van Yorkshire pudding, maar het wordt ook vaak geserveerd als een koude snede in delicatessenzaken.

De “sunday roast” of ‘wekelijkse zondagsgebraad’, is een Britse traditie die door kolonisten in Australië aan het einde van de 18e eeuw werd gebracht; het was gebruikelijk een gebraad te bereiden voordat men naar de kerk ging, om dan naar huis terug te keren en een stevige maaltijd te nuttigen en de restjes te gebruiken voor de volgende week.
Het is traditie voor de Anglicanen en Engelse katholieken om te vasten voor de zondagse diensten, met een grotere maaltijd om het vasten te verbreken.


Roast beef wordt voornamelijk bereid met de lende en entrecôte (entrecote), het stuk wordt geroosterd, dat wil zeggen eerst op hoog vuur gekookt en dan op matig vuur voortgezet.
Het kan zowel in een pan als in de oven worden gekookt.