Ik heb zelfs moeite om het te schrijven… Turkmenistan, en ik weet echt heel weinig over al die republieken die zijn ontstaan na de val van de Sovjet-Unie in 1991.

Een groot deel van het Turkmenistaanse grondgebied komt overeen met de kale woestijnvlakte van de Karakum, slechts enkele gebieden zijn geschikt voor bewoning.

De economie van het land is gebaseerd op de katoenproductie, hoewel veel kleiner dan die van buurland Oezbekistan, en op de exploitatie van de ondergrondse koolwaterstofvoorraden (aardgas en in mindere mate olie).

Na Rusland, Iran en Qatar, Turkmenistan bezit de vierde grootste bewezen gasreserve ter wereld, maar het probleem is het gas op de markt brengen, vanwege politieke redenen is het namelijk niet mogelijk om het Turkmenistaanse gas via Iran of Rusland te transporteren.

Turkmenistan is een weinig aantrekkelijke toeristische bestemming, vanwege een zeer strikte dictatuur en het huidige restrictieve visumbeleid, dat erg duur is voor langere verblijven (het visum wordt afgegeven door de Turkmenistaanse ambassade in Parijs of een andere buitenlandse Turkmenistaanse diplomatieke vertegenwoordiging, aangezien er in Italië geen diplomatieke of consulaire vertegenwoordiging van de staat bestaat, op vertoon van een uitnodigingsbrief van een Turkmenistaanse reisorganisatie).

Degenen die erin slagen het land binnen te komen en Asjchabad te bereiken, zullen een moderne stad in de woestijn ontdekken.

Alle tekenen van zijn oude historisch erfgoed en 70 jaar Sovjettijdperk zijn vervangen door nieuwe gebouwen: in plaats daarvan rijst er vandaag een witte metropool op, gebouwd met marmer geïmporteerd uit Italië.

Opmerkelijk is de aanwezigheid van de “Poort van de Hel”, een brandende krater al meer dan veertig jaar in het midden van de woestijn.

Wat betreft de Turkmenistaanse keuken, de belangrijkste ingrediënten zijn over het algemeen rijst, groenten en schapenvlees.

Het nationale gerecht van het land, ook populair in enkele omliggende staten, is de plov, een bereiding op basis van rijst gekookt met saffraan en op smaak gebracht met stukjes lamsvlees en wortels.

In de oudheid leerden de Turkmenen de barre weersomstandigheden waarin ze leefden te benutten om voedsel te bereiden.

Aldus ontstond in Turkmenistan een van de gerechten die zich onderscheiden van andere in Midden-Azië door de manier waarop het wordt gekookt: Ichlekli of Içlekli .

Om het te koken, zijn er geen potten nodig, alleen zon en zand, de Ichlekli is namelijk een stoofpot van lamsvlees en uien, gekookt in het hete zand.

Tegenwoordig wordt het op traditionele wijze in de oven bereid en het recept, dat enigszins doet denken aan de Shepherd’s pie, is hier …