Recept voor salsiccia en friarielli…Een rustiek gerecht uit passie

Na de feestdagen aan het einde van het jaar, in de weken die voorafgingen aan carnaval, was het gebruikelijk om de huiselijke voorraden op te maken, speciaal bewaard voor de dagen waarop de moestuin weinig opleverde…

Men verzamelde de laatste groenten, zoals kolen en broccoli, raapstelen en savooikool…

En juist de raapstelen, die mijn vader in overvloed zaaide, waren de groenten die het best bestand waren tegen de winter; het was zijn passie, waar wij niet zo gewend aan waren, maar hij hield van bittere en sterke smaken.

Nadat ze in huis waren gebracht, en het ongeschikte deel aan de dieren op de boerderij was gegeven, maakte mijn moeder ze grondig schoon, en na ze in kleine stukjes te hebben gesneden…

Niet al te klein, want mijn vader beweerde dat je moet zien wat je eet; de zachte topjes bracht ze over in een pan op de houtkachel, met daarin de ideale smaakmaker; olie, knoflook en chilipeper, hoewel mijn vader niet van knoflook hield, hij gaf de voorkeur aan ui, in dit geval moest hij toegeven, maar hij zou het niet zien…Het spel was gespeeld!

Soms werden er spaghettoni aan toegevoegd, terwijl op de dagen van het varken slachten, de salsiccia vaker in huis verscheen, en ze eindigden daarmee de pittige toppen te kruiden en te bakken in olijfolie die hij uit het dorp liet komen.

Met de tijd werden de raapstelen een van mijn favoriete gerechten, juist vanwege hun bittere smaak,

Toen ik mijn man ontmoette, ontdekte ik dat het ook in zijn familie een gewaardeerd en veelgebruikt gerecht was;

het enige verschil was dat ze friarielli met salsiccia werden genoemd…Ik, een Calabrese…

Enzo verdeelt zich tussen twee regio’s en twee keukens met een sterke identiteit, Romagnol en Napolitaans, de hoeveelheid recepten en variabelen was voor mij eindeloos…

Mijn kinderen zijn dol op friarielli met salsiccia en thuis worden er gemengde termen gebruikt, uit elke regio die ons als familiegeschiedenis toebehoort…