De pizza scima of scema is een specialiteit van de Abruzzese culinaire traditie, vooral verbonden met de vieringen van San Martino, op 11 november. Dit bakproduct onderscheidt zich door de afwezigheid van gist, waar de naam van afgeleid is: in dialect betekent ‘scima’ namelijk ‘ongerezen’.

De pizza scima werd voor San Martino voornamelijk bereid om de boeren traditie en het begin van het nieuwe wijnseizoen te vieren. San Martino, dat op 11 november valt, is een feest dat verbonden is met de oogst en de wijnbereiding, een belangrijk moment voor plattelandsgemeenschappen die het einde van het werk op het land en het begin van een nieuwe agrarische fase vierden.
In het verleden was het gebruikelijk om eenvoudige en rustieke gerechten te bereiden om de net gefermenteerde nieuwe wijn te vergezellen. De pizza scima, vertegenwoordigde perfect deze geest van eenvoud en delen. Omdat het een ongist brood is, werd het snel bereid zonder lange rijstijden, waardoor het perfect was voor de feestelijke maaltijden en diners van San Martino.
Bovendien markeert de traditie van San Martino ook het begin van de winterfeesten en de socialisatie rond eten en wijn. De pizza scima, in overvloed bereid en gedeeld met vrienden en familie, was een symbool van deze gemeenschap, gastvrijheid en goede vooruitzichten voor de komende winter.

De pizza scima heeft oude wortels, met invloeden van de Romeinse baktraditie en de Joodse traditie. Vanaf de 17e eeuw vestigden zich Joodse gemeenschappen in de Abruzzen, die het gebruik van ongist brood met zich meebrachten, wat van invloed was op het ontstaan van dit recept.

De pizza heeft een platte vorm, die veel doet denken aan een lage en knapperige focaccia en wordt voor het bakken ingesneden met sneden die het verdelen in porties vergemakkelijken, om met de hand te breken (als teken van gezelligheid).

Recept afkomstig van de website “ricette Gourmet“