Ik ben er vrij zeker van dat jullie het Recept van de Fave dei Morti, het traditionele snoepje van het Feest van de Heiligen kennen, maar de vraag is? Hoeveel versies ken je van ditzelfde recept? Hier is de versie van het Marchigiaans Recept van Koekjes met amandelmeel en Varnelli! Net als bij de Ciambelle Strozzose zijn we weer aan het praten over de Varnelli die vroeger en nog steeds wordt gebruikt voor veel traditionele recepten van mijn regio.

De Biscotti Fave dei Morti worden bereid tijdens de periode van herdenking van de doden, namelijk van eind oktober tot begin november, verschijnen deze zoete en brosse amandelkoekjes op onze tafels. Bakkerijen, kleine dorpswinkels en supermarkten strijden erom wie ze als eerste verkoopt, van de klassieke versie met amandelmeel tot die met cacao en zelfs veganistische varianten (die ik nog niet heb geprobeerd). Deze kleine koekjes kunnen worden bereid met amandelmeel of met gemalen amandelen, alles is toegestaan zolang je de likeur niet vergeet die dit koekje net dat beetje extra geeft.

Er zijn verschillende versies, van de marchigiaanse versie met varnelli tot de Venetiaanse, Vicenza gebied, met grappa, de Umbrië versie waar cacao wordt toegevoegd, tot de Lazio versie met rum of vanille. Het belangrijkste kenmerk dat al deze recepten gemeen hebben, is de amandel, die mag nooit ontbreken, of het nu in meelvorm is of om in de mixer te doen. Ze moeten koekjes van ongeveer 3 cm in diameter zijn, balletjes die je platdrukt met je duim om de vorm te geven die doet denken aan de boon waar deze koek zijn naam aan ontleent.

Ze zijn typisch voor veel Italiaanse regio’s, om te bereiden voor de Feestdagen van Allerheiligen, ze zouden lelijk maar lekker kunnen worden genoemd, altijd klaar in een paar minuten, ze zijn zoete koekjes die hun wortels in oude verhalen hebben. Van kloosters tot abdijen waar veel recepten van de Italiaanse keuken zijn ontstaan, verspreidden ze zich vervolgens naar de volkskeukens. Deze koekjes werden namelijk tussen de avond van 1 en 2 november bereid, volgens de oude legende, omdat in deze twee nachten de dierbaren die waren gestorven hun levende geliefden kwamen opzoeken. In de Latijnse Wereld wordt dit evenement “Dia de los Muertos” genoemd en er zijn veel legendes die erover spreken. Kortom, ze zijn een snoepje dat de Amerikanen graag zouden bereiden voor het Halloweenfeest.

In Italië heeft het deze naam niet, het heet namelijk de Dag van de Doden en de Dag van de Heiligen en ze zijn verbonden met het christelijk geloof. Na vele jaren publiceer ik het recept omdat je erom hebt gevraagd en het ontbrak inderdaad op de blog. Ik kreeg echter hulp van Lauretta, de metgezel van mijn vader, die veel meer amandelkoekjes heeft gemaakt dan ik. Dus het recept dat je gaat lezen is van haar, we gaan samen brosse en geurige koekjes maken met amandelmeel, suiker, zachte boter, een ei, geraspte citroen en een flinke eetlepel anijs likeur.

Ben je klaar om een van de oudste koekjes van de Italiaanse keuken te proeven? Jazeker, de oorsprong en naam van dit koekje gaan zelfs terug tot het oude Rome, de Fave dei Morti werden namelijk uitgedeeld tijdens begrafenissen om de ziel van de overledene te vertegenwoordigen. De Boontje was namelijk een symbool van dood en wedergeboorte tegelijk, en daarom werd het aangeboden tijdens het begrafenisritueel. Elke deelnemer ontving een boontje van de overledene als geschenk.

Voordat we verder gaan met het recept van de zelfgemaakte fave dei morti, laat ik je nog een paar andere koekjesrecepten met brosse en smakelijke zandkoek achter. Van gevlochten koekjes zoals mulino bianco tot kaneelkoekjes. Er zijn ook de Kerst Gingerbread die ik geweldig vind, eenvoudig en zonder melasse. Dan vind je nog twee typische Marchigiaanse recepten, de rustieke ciambellone en de ciambelle strozzose typisch voor Pasen in de Marche.