Heb je ooit de carnavalsmigliaccio geproefd? Het is een typisch zoet gerecht uit Campania, voornamelijk op basis van griesmeel en ricotta. Het zogenaamde “griesmeel” dat wordt gebruikt om de migliaccio te maken, is niets anders dan grof gemalen harde tarwe semolina, die meestal in verpakkingen van 500 gram wordt verkocht, absoluut niet te verwarren met semolinabloem (gerecombineerd of niet) met een ongrijpbare, zeer fijne consistentie. De smaak van dit dessert, de zachte, compacte en tegelijkertijd vochtige consistentie en de geur doen sterk denken aan de vulling van de beroemde Napolitaanse “sfogliatelle”. Het is een zeer rijk en calorierijk recept, maar het is de moeite waard om te proberen omdat het een feest van geuren en smaken is. Elke familie heeft zijn eigen recept, waarbij de hoeveelheden van dit of dat ingrediënt variëren. Dit is het onfeilbare recept van mijn schoonmoeder dat ik ook maak.
Fijne leeservaring
- Moeilijkheidsgraad: Heel makkelijk
- Kosten: Gemiddeld
- Bereidingstijd: 40 Minuten
- Porties: 2 migliacci van 25 cm
- Kookmethodes: Oven
- Keuken: Italiaans
Ingrediënten
- 500 g Griesmeel
- 1 l Melk
- 1 l Water
- 1 kg Suiker
- 75 g Boter
- 500 g Koeienricotta
- 1 snufje Fijne zout
- 6 Eieren (middelgrote, hele)
- 3 zakjes Vanilline (of 1 theelepel vanillepasta)
- 1/4 theelepel Kaneelpoeder
- 1 theelepel Oranjebloesemwater
- naar smaak Citroenschil
- naar smaak Boter voor de bakvorm
Gereedschap
- 2 Bakvormen B08XZ9Q9DY
Bereiding
Met deze hoeveelheden krijgen we 2 migliacci; of 1 migliaccio, als je alle ingrediënten halveert.
Wat betreft de vormen, de juiste maat is 28 centimeter in diameter en zowel de springvorm als de typische aluminium vormen voor de Napolitaanse pastiera, die 4 centimeter hoog zijn, zijn geschikt.
We beginnen met het bereiden van onze migliacci.
In een grote pan verwarmen we samen water, de geraspte citroenschil, melk, zout, suiker en boter. Laat op een laag vuur koken en roer tot het mengsel warm wordt (maar niet kokend).
Op dit punt gieten we langzaam, in een fontein, de semolina en roeren voortdurend met een stalen garde om klonten te voorkomen, net zoals bij polenta. Laat op een laag vuur koken, vaak roerend, totdat alle ingrediënten perfect zijn gemengd en de vloeistof volledig is geabsorbeerd. We moeten een mengsel krijgen met een zeer zachte en tegelijkertijd compacte consistentie.
We zetten het uit en laten het ongeveer 20 minuten afkoelen (niet volledig afkoelen), af en toe roerend met de stalen garde.
Ondertussen mengen we in een kom de ricotta (afgegoten van eventueel overtollig serum), de vanilline of vanillepasta, de kaneel, het oranjebloesemwater, 3 hele eieren en voegen ze toe aan het afgekoelde semolinamengsel.
Met behulp van een elektrische mixer mengen we om de twee mengsels perfect te combineren.
Daarna voegen we, een voor een, de andere eieren toe (en alleen nadat een ei is opgenomen voegen we een ander toe), tot we een compacte en tegelijkertijd zachte consistentie krijgen, gemakkelijk te mengen, niet hard. Omdat eieren nooit hetzelfde gewicht hebben, als je merkt dat het mengsel na het vierde of vijfde ei al erg zacht is, voeg dan het zesde niet toe, anders kan het vloeibaar worden.
Vet de vormen royaal in en giet het mengsel erin, strijk het glad met een lepel (het moet een dikte van 1,5 vingerdiktes maximaal hebben, zoals de plak op de foto) en bak het in een voorverwarmde oven, op middelhoge hoogte, op 200* voor ongeveer 60 minuten (afhankelijk van je oven). De migliaccio is gaar wanneer zowel de basis als de bovenkant een karamelkleur hebben. Haal het uit de oven, laat het afkoelen en rusten voor minstens een dag voordat je het bestrooit met veel poedersuiker en eet.
De migliaccio kan worden bewaard op kamertemperatuur zolang het niet warm is, anders in de koelkast in een taartdoos.
Eet smakelijk
