De marzelletti met amandelen…De geur en smaak van de Calabrese tradities
En de marzellette met amandelen, mijn favoriete Calabrese zoetigheid, mogen niet ontbreken.
Achter mijn huis, in dat winkeltje waar we elke dag heen gingen om vol enthousiasme te kijken hoe de zoetigheden werden gemaakt, met die honing die elke dag goudkleurig uit de containers stroomde, die kastanje- en sinaasappelgeur, van vijgenhoning en glinsterende papiertjes.
Het is vele jaren geleden dat ik in mijn dorp ben geweest, ik ben van plan er binnenkort heen te gaan, ik voel de behoefte.
Ik wil de straten van vroeger bewandelen, de dagen gewijd aan spel en geuren, de wandelingen door de velden om naar het platteland van mijn grootouders te gaan, tussen oorverdovende krekels en cactusvijgenplanten.
Ik was jong toen ik wegging, ik kwam slechts één keer terug, in de haast van de zomervakantie in gezelschap, bij het hap-en-weg van één dag. Nu is het me eindelijk gelukt om een ontmoetingspunt te hebben, een referentiepunt…
Maar genoeg over de herinneringen, laten we het over marzellette met amandelen hebben.
Het kost echt weinig moeite om ze te maken, ze zijn geurig en smaakvol, ze hebben iets speciaals.
Het zijn de zoetigheden van onze Italiaanse traditie, die ik niet verloren zou willen laten gaan… Zoals vele andere, die onderweg niemand meer vinden om ze te maken, die verliefd worden op deze oude smaken, op deze geuren die lekker ruiken, die verhalen verzamelen.
Deze koekjes worden alleen in Soriano Calabro gemaakt, ik ken de producenten al heel lang, sinds die dagen dat we als kinderen door het dorp zwierven om de winkeliers te begroeten, van de mostaccioli-producent tot de olijfolieproducent; zo leerde ik de olijvenpersing kennen, bij de molen achter ons huis, dezelfde olijven die ik als kind met mijn moeder en tantes ging plukken. Ze maakte bruschetta voor ons met de vers gemaakte olie en het brood geroosterd in de houtoven. Als ik eraan denk, proef ik de smaak nog!
Ik heb weer de herinneringen laten wegvliegen.
Ik probeer de recepten bekend te maken die mijn jaren hebben begeleid en vele anderen; we hebben in Italië een uniek erfgoed aan smaken in de wereld vanwege zijn rijkdom en verscheidenheid, en het is het waard om die lokale producten te blijven maken die nog geen deel uitmaken van de industriële productie. Ik zeg altijd dat ik het geluk heb om mensen te hebben gekend die me kennis hebben doorgegeven en die ik met jaloezie bewaar. Onder hen ook de recepten van de Italiaanse familie, gemengd tussen noord en zuid.
Voor het maken van deze koekjes zou het vijgenhoning moeten zijn, bloemenhoning, sinaasappel of kastanje…
- Moeilijkheidsgraad: Makkelijk
- Kosten: Betaalbaar
- Bereidingstijd: 30 Minuten
- Porties: Ongeveer 30 koekjes
- Kookmethodes: Elektrische oven
- Keuken: Italiaans
- Seizoensgebondenheid: Alle seizoenen
- Stroom 426,61 (Kcal)
- Koolhydraten 73,25 (g) waarvan suikers 32,11 (g)
- Eiwitten 10,33 (g)
- Vet 13,46 (g) waarvan verzadigd 1,17 (g)waarvan onverzadigd 11,70 (g)
- Vezels 9,74 (g)
- Natrium 33,54 (mg)
Indicatieve waarden voor een portie van 100 g die op geautomatiseerde wijze is verwerkt op basis van de voedingswaarde-informatie die beschikbaar is in de databases CREA* en FoodData Central**. Het is geen voedings- en/of voedingsadvies.
* CREATES Onderzoekscentrum voor voeding: https://www.crea.gov.it/alimenti-e-nutrizione https://www.alimentinutrizione.it ** Amerikaans ministerie van Landbouw, Dienst Landbouwkundig Onderzoek. FoodData Central, 2019. https://fdc.nal.usda.gov
Ingrediënten
Zeer weinig en geurig!
- 500 g bloem
- 380 g honing
- 250 amandelen (Niet gepeld)
- 60 g water
- 1 sinaasappelschil (De schil van één kleine sinaasappel. Droog of vers, belangrijk dat het fijn gemalen is)
- 1 theelepel kaneelpoeder (Gemengd met een halve kruidnagel)
- 1 theelepel baking soda
Gereedschappen
Een kom om te kneden, een om de honing te verwarmen
Stappen
Het kost echt maar een paar minuten om deze heerlijke en traditionele rustieke koekjes te bereiden.
-
Bereid alles voor en begin met je handen in het deeg. In een kom, giet de bloem, het water, de aroma’s en de baking soda
Voeg daarna meteen de amandelen toe…
Ten slotte de opgewarmde honing om beter te mengen… Helaas mis ik de foto’s van het deeg, een dag vol herinneringen, maar ik heb wat foto’s achtergelaten terwijl ik praatte.😁😇🥴
Bekleed een rechthoekige vorm met bakpapier en plaats het mengsel
Bak in een voorverwarmde oven op een temperatuur van ongeveer 170 graden, gedurende twintig minuten. Haal uit de oven en zonder de oven uit te schakelen, leg het blok op een snijplank en snijd het in plakken van ongeveer anderhalve centimeter dikte. Leg ze op het ovenrek en laat ze roosteren.
Haal uit de oven en laat afkoelen. Ze blijven dagenlang goed. En na verloop van tijd worden ze zachter. Ik vind ze heerlijk!
Ze bewaren goed in een blikken doos. Ik ken geen andere varianten, behalve de keuze om kleinere plakjes te maken. Ik geef ze graag cadeau voor Kerstmis, maar wanneer ik kan, maak ik ze het hele jaar door als ontbijt. Tegenwoordig zijn er in Soriano nog maar weinig producenten, die op de vingers van één hand te tellen zijn, waaronder een bijna familielid. Daarom houd ik het recept goed bij, hoewel ik het bekend maak om het niet uit het oog te verliezen.
