Kastanje- en appeltaart. Het is geen gewone taart, hoewel het in feite heel eenvoudig te bereiden is. Je moet terug in de tijd gaan: dit zijn recepten die ik herwin door te praten met de mensen ter plaatse, recepten die hun tijd blijven voortzetten, in hun smaak. In de tijd van de kastanjeoogst, het brood van de armen voor veel bergdorpjes, die in dit seizoen niet veel op tafel hadden. De kastanjes die overbleven van de verkoop, degenen die om een of andere reden in de voorraadkast thuis bleven nadat ze waren gedroogd in de droogschuur in de buurt van het huis. Ik heb er ook een, die ik niet gebruik, gemaakt van steen en hout, die werd gebruikt om de kastanjes te drogen die in de nabijgelegen bossen werden verzameld, die vervolgens werden gepeld en geselecteerd; De beste gingen naar de markt, de andere werden bewaard voor de lange winter. Er werd niets verspild. Als men dieren had, was er ook melk, soms vlees, anders waren kastanjes voldoende. Zo ontstond ook deze taart, zonder melk, zonder vetten en met weinig suiker, alleen de eieren om het bij elkaar te houden, soms een beetje cacao, anders natuurlijk. De appels werden overal geplukt, of geruild; er werd niets op de bomen achtergelaten, alles kon worden gebruikt. Een taart met de authentieke smaak van onze bergen.

Misschien zijn de recepten die ik hierna vermeld interessant vanwege hun typischheid.