Oma Maria’s Broodtaart. Deze zomer net ontmoet, zaten we samen op een dorpsfeest, dicht bij elkaar zittend en pratend over van alles en nog wat. Toen vertelde ze me hoe ze de broodtaart maakte in haar jeugd op het platteland waar soms niets alles was. Een vrouw die alles kan, op leeftijd maar nog steeds taarten bakt voor de kleinkinderen en met de hand tagliatelle maakt: – Omdat je voor twee tagliatelle geen machine nodig hebt; en dan gaat de tijd sneller, vertelde ze me. Het kostte echt bijna niets om destijds een taart voor een feest te maken of op z’n minst de smaak ervan. Oude brood, wat overbleef als er iets overbleef, en een beetje suiker: dat was de basis van alles.

Om het echt iets zoets te maken, werd cacao toegevoegd, als het geluk ons ​​gunstig gezind was. Maar de dag dat Maria zich rijk voelde, werden zelfs stukjes pure chocoladerepen toegevoegd die de soldaten soms lieten liggen of ons gaven. Ook de rozijnen waren speciaal, zeker niet die dikke die je vandaag koopt; het waren degene die ik zelf liet drogen onder de pergola’s in de nazomerzon, een donkere en verschrompelde schat. De gekochte waren een luxe die niet iedereen zich kon veroorloven…

En als er niet genoeg melk was of als het echt ontbrak, was water voldoende. We klaagden niet. Zo ontstond de broodtaart, onze luxe. Ik maakte het op dagen van echte feestelijkheid. En het was een feest, punt uit. Het banket was nooit weelderig – we konden zeker geen diners van de heren imiteren – Maar dat nederige mengsel, gemaakt van weinig en voor ons kostbare ingrediënten, was het bewijs dat een beetje vindingrijkheid voldoende was om tevreden te zijn en een glimlach tevoorschijn te toveren. Die taart smaakte naar thuis.

Hieronder enkele weinig modieuze taartrecepten.