Vlierbloesembrood. Een recept van oude datum, bijna even oud als mijn jaren, zeker ouder. Er was een tijd dat we naar het platteland verhuisden; in de familie ontbrak de moestuin nooit, maar nadat we naar het noorden waren verhuisd, misten we echt het directe contact met de natuur, mijn vader werkte in een fabriek, hij voelde de behoefte aan meer voldoening. Dus deed hij nog een verhuizing. Het huis op het platteland, de koeien, de houtkachel… Zijn droom. Hoewel hij het werk niet had verlaten, vulde deze nieuwe omgeving hem met voldoening.

We verbouwden en produceerden alles wat de familie nodig had, het overschot werd verkocht. Mijn adolescentie bracht ik deels door tussen de heuvels van Monferrato, in contact met de natuur. In die periode leerde ik veel dingen te doen: de moestuin, de kaas, ik leerde de dieren verzorgen en zelfs de tractor besturen. Tussen school en werken op het land bracht ik mijn dagen door.

Ik kende de veranderingen van de seizoenen, ik wachtte op bloei en veranderingen. Ik leerde de eetbare kruiden beter kennen, de bloemen om pannenkoeken te maken. De vlier tussen hen, ik kende hem vooral toen ik wist dat hij werd gebruikt om water in de ondergrond te zoeken en wichelroedelopers gebruikten een Y-vormige stok. Door deze magie begon ik me te interesseren voor zijn eigenschappen. De bloemen gebruikte ik al voor pannenkoeken, met de tijd ook voor andere recepten waaronder het brood met vlierbloesems, niet alleen één versie…