De geschiedenis van Peru is onlosmakelijk verbonden met de Inca’s.

In de 13e eeuw begint de geschiedenis van de Inca’s en het Koninkrijk van Cuzco. Het was Francisco Pizarro die in 1535 Atahualpa gevangennam en een einde maakte aan het Inca-rijk, waardoor de hoofdstad werd verplaatst naar Lima.

De onafhankelijkheid van Peru is een van de vele hoofdstukken van de Spaans-Amerikaanse emancipatieoorlogen, die begon in 1808 en eindigde in 1829, en waarin de Spaanse monarchie werd geconfronteerd met de opkomende Latijns-Amerikaanse staten die onafhankelijkheid eisten.

Na de onafhankelijkheid van Peru volgde de onafhankelijkheid van de rest van Latijns-Amerika; dit gebeurde tussen 1811 en 1903.

De recente geschiedenis van Peru (1980-2000) werd vooral gekenmerkt door het conflict tussen de Peruaanse staat en twee gewapende linkse groepen, de Revolutionaire Beweging Tupac Amaru en de Lichtende Pad, die van plan waren het Peruaanse politieke systeem omver te werpen en het socialisme te vestigen via gewapende strijd.

In vergelijking met andere Andeslanden en Zuid-Amerika in het algemeen, onderscheidt Peru zich door de overvloed en grootsheid van archeologische vindplaatsen.

De naam Machu Picchu is voldoende om het tot een beroemdheid te maken, maar er zijn er veel meer, zoals de mysterieuze lijnen van Nazca, Sipan en Chan Chan, die ons het verfijnde niveau laten zien dat pre-Inca beschavingen hebben bereikt.

In tegenstelling tot andere landen nabij de evenaar, heeft Peru in niet al zijn regio’s een tropisch klimaat.

De hoge Andesgebergten veroorzaken een grote klimatologische diversiteit tussen de verschillende regio’s.

Over het algemeen kan worden gezegd dat de beste periode voor een reis naar Peru van mei tot oktober is, samenvallend met het droge seizoen.

De Peruaanse keuken is een van de meest gevarieerde ter wereld, met minstens 5.000 jaar pre-Inca, Inca, koloniale en republikeinse geschiedenis.

Niet alleen groeit er in het land een grote variëteit aan fruit en groenten, maar deze zijn het hele jaar door beschikbaar.

In het laatste decennium van de 20e eeuw begon de Peruaanse keuken populair te worden buiten Peru.

De Peruaanse gastronomie wordt wereldwijd constant erkend en haar chefs ontvangen vaak medailles en internationale prestigie.

Tegenwoordig zijn de ceviche, de pollo a la brasa en de chifa-gerechten de bekendste vertegenwoordigers van de Peruaanse keuken.

Maar nadat ik de espetinho de coração de frango had geprobeerd in Brazilië, kon ik niet anders dan kiezen voor een Peruaans equivalent: Anticuchos, spiesjes gemaakt van rundvleesharten, op stokjes, bij voorkeur bamboe, gemarineerd op ‘Peruaanse wijze’ in een saus van ui, knoflook, oregano, peper, komijn, aji Panca (Peruaanse pepersaus) en wijnazijn, die daarna worden gegrild of in een pan gebakken.

Anticuchos worden veel gegeten in Zuid-Amerikaanse landen, vooral in Peru en Bolivia.

Een traditioneel gerecht daterend uit de koloniale tijd, verbonden aan de processie van de Heer der Wonderen, een ceremonie die de hele maand oktober doorgaat.

De naam ‘anticucho’ zou kunnen komen van het Quechua-woord “Anccu” en het Aymara “janchi”, wat pees of spier betekent; het Quechua-woord “cucho of kucho” verwijst daarentegen naar de handeling van snijden.

Oorspronkelijk gebruikten de Inca’s lama- of alpacavlees, maar met de komst van de Spanjaarden in Peru werd rundvleeshart toegevoegd aan bamboe spiesjes.

De Spanjaarden verwierpen de orgaanvlees, die vervolgens aan de slaven werden gegeven, die de beschikbare voedingsmiddelen behandelden met een mengsel van kruiden en aroma’s voordat ze op de grill werden gekookt.

Op deze manier ‘creëerden’ ze de Peruaanse spiesjes.

Anders dan onze spiesjes wordt het vlees niet in blokjes gesneden, maar in plakjes gesneden en op de stok geregen om de bereiding te vergemakkelijken.

De bijgerechten die gewoonlijk deze spiesjes begeleiden, bestaan uit gegrilde of gekookte aardappelen (of papas a la huancaína), maar vaak zijn er ook hele of gesneden maïskolven te vinden.


Op de foto die ik heb geproefd in het Peruaanse restaurant “Brisas Peruanas” aan de Corso Maurizio Quadrio 4r in Genua, waarmee ik het genoegen had samen te werken.

Vergezeld van papas a la huancaína, oftewel gekookte aardappelen geserveerd met een saus op basis van aji amarillo.