Tijdens onze reis naar Triëst, eerst en naar Venetië daarna, zijn er veel Spritz gedronken… Alcoholische longdrink die vooral de laatste jaren (dankzij de bekende Aperol-reclame van 2008) is uitgegroeid tot dé Italiaanse aperitief bij uitstek.

Eerst bekend als “Venetiaanse spritz”, later eenvoudigweg als “spritz”, werd het in 2011 een officiële cocktail van de IBA; de Venetiaanse oorsprong is te herleiden tot de gewoonte van de troepen van het Oostenrijkse keizerrijk die gestationeerd waren in het Lombardisch-Venetian Koninkrijk om de lokale wijnen, die een hoog alcoholgehalte hadden, te verlengen met seltz of bruisend water.

Het originele Spritz-recept, daterend uit de jaren ’20-’30 en betwist tussen Padua, Venetië en Treviso, vereist gelijke delen soda en witte wijn, niet te verwarren met de veel bekendere variant met Aperol, ontstaan na 1919, het jaar waarin de Aperol op de markt werd gebracht.
De Aperol Spritz verspreidde zich eerst naar Venetië en daarna naar Padua.

Dankzij de populariteit die de Aperol Spritz heeft veroverd, is er een bijna eindeloze reeks variaties op het thema ontstaan: van het gebruik van Campari in plaats van Aperol (typisch voor Milaan) tot de meer recente: de Hugo (uit Trentino), met vlierbloesemsiroop.
In Brescia wordt het “pirlo” genoemd en is het gebaseerd op Franciacorta mousserende wijn.

Aperol, net als Campari, is een bitter, en het recept is nog steeds onbekend en, gezien het succes, is het door de jaren heen onveranderd gebleven.

De oranje gekleurde drank, op zichzelf genomen, heeft een smaak die sterk wordt gekenmerkt door citrusvruchten en is gekenmerkt door de juiste mix van kruiden en infusies van hoge kwaliteit, waaronder rabarber.