Na de onafhankelijkheidsverklaring en het grootste deel van de negentiende en de eerste helft van de twintigste eeuw slaagde Venezuela er niet in om economische ontwikkeling te bereiken vanwege interne instabiliteit en een reeks burgeroorlogen en dictaturen die daarop volgden.

Dit veranderde met de Europese immigratie van de jaren veertig en de exploitatie van olie, wat innovatie en ontwikkeling bracht.

Het was Marcos Pérez Jiménez, lid van de militaire junta die in 1948 aan de macht kwam en alle macht naar zich toetrok, die als dictator van Venezuela immigratie bevorderde.

Aan het einde van de jaren vijftig, na de val van de dictator, werd een democratisch regeringssysteem ingesteld dat tot op heden is gebleven.

In 2002 werd een staatsgreep gepleegd tegen Hugo Chávez, beschuldigd van herhaaldelijke en hardnekkige schending van de grondwet, door delen van het bedrijfsleven, maar dit mislukte.

Chávez stierf aan kanker in maart 2013 en zijn plaats werd ingenomen door Nicolás Maduro, een van zijn trouwste aanhangers.

Onder zijn regering ontstonden ernstige economische problemen, en een felle strijd tegen de Verenigde Staten, waardoor de economische status van Venezuela aanzienlijk verslechterde met een toename van criminaliteit, inflatie en armoede.

In 2017 diende de procureur-generaal van Venezuela, Luisa Ortega Díaz, een rechtszaak in bij het Hooggerechtshof tegen hem, beschuldigend hem van het schenden van de constitutionele orde en het ondermijnen van het democratisch systeem.

Op 6 april 2015 publiceerden 33 wereldleiders een manifest tegen de regering van Maduro.

Na de zwaar betwiste en als onregelmatig beschouwde presidentsverkiezingen in Venezuela van 2018 en de daaropvolgende herverkiezing van Nicolás Maduro, riep Juan Guaidó, voorzitter van de Nationale Assemblee, zichzelf uit tot president van de Bolivariaanse Republiek.

Tijdens de cruise met Costa Romantica, in 2002, ben ik aan land gegaan op Isla Margarita, maar ik kan niet zeggen dat ik in Venezuela ben geweest, behalve voor een paar uur.

Ik wilde al jaren naar Los Roques gaan, maar de opeenvolgende politieke problemen in Venezuela hebben me dat tot nu toe verhinderd.

De Venezolaanse keuken heeft Europese, inheemse en Afrikaanse wortels en is sterk beïnvloed door de Caribische keukens wat betreft technieken en het gebruik van bepaalde voedingsmiddelen zoals plantano.

In plaats van brood eten de meeste Venezolanen Venezolaanse arepas: broodjes gemaakt van fijne witte maïsmeel, gewoonlijk gegeten niet alleen als snack, maar ook tijdens de hoofdmaaltijden.

Ze zijn ideaal voor coeliakiepatiënten, omdat ze glutenvrij zijn en in de meest uiteenlopende manieren worden gevuld: gesmolten kaas, gesnipperde kip, groenten.

Arepas worden ook zo gegeten, of koud met vleeswaren, salades, garnalen, tonijn, caraotas negras (zwarte bonensaus) en witte kaas, gele kaas en carne mechada (genoemd “pelúa”), gefrituurde bakbananen of ook met kip-avocadosalade genaamd Arepa “reina pepiada“.

14 september is de Wereld Arepa Dag.