Nooit in België geweest.
Afgezien van mijn tienerpassie voor Jean Claude Van Damme (in de burgerlijke stand Van Verenberg, Belgisch) en de aangename kijkervaring van “In Bruges” (uitstekende film en prachtige locatie), gaat mijn aantrekkingskracht tot België niet verder.
Het trekt me niet aan vanwege de keuken, omdat deze te veel lijkt op die van Frankrijk en dan kan ik net zo goed die van Frankrijk proeven. Toch zou ik graag ongelijk willen krijgen en dat iemand me overtuigt dat België mijn volgende reis waard is, daarom heb ik het toegevoegd aan de rubriek “Reis rond de wereld in 80 gerechten” en ook omdat een van zijn bekendste culinaire specialiteiten is “geadopteerd en aangepast” door mijn geliefde Verenigde Staten…
Het gaat om de wafel van Brussel, die vaak bekend staat onder de naam Belgian Waffle, en door de Pilgrim Fathers naar Amerika werd gebracht.
Er zijn twee soorten wafels: Brusselse en Luikse.
De Brusselse wafel wordt gekenmerkt door zijn rechthoekige vorm en zijn diepe en grote groeven.
Ze worden geserveerd met een bestuiving van poedersuiker of met elke soort crème, van chantilly tot pistachecrème of vers fruit.
Het is een vrij lichte zoetigheid (dankzij de stijfgeklopte eiwitten en weinig suiker), het wordt warm geserveerd, bestrooid met poedersuiker of met een crème.
De Luikse wafel is veel kleiner, heeft een ovale vorm, de rand is afgerond en de ingrediënten zijn iets anders en zoeter dan de Brusselse versie: bloem, eieren, melk, boter, biergist, een snufje zout, vanillesuiker en parelsuiker.
Het deeg vult niet het gehele ijzer, maar blijft in het midden met een onregelmatig resultaat.
Het is rijk aan suiker omdat er suikerparels in zitten, het kan zowel warm als koud worden gegeten.
Het wordt traditioneel geserveerd zonder extra toevoegingen.
De eerste wordt meestal aan tafel geserveerd en moet met bestek gegeten worden, omdat het bijna altijd verrijkt is met een royale topping en vervolgens bestrooid met poedersuiker.
De tweede wordt aangeboden in een papieren servet, net gebakken, en kan zelfs tijdens een wandeling worden gegeten.
De wafel van Brussel is een Belgische dessert met internationale bekendheid, en werd erkend als Belgisch product op de New York World’s Fair in 1964.
Een Belgische traditie is het schenken van wafels op de dag van Sint Maartens Dag, Sint-Maarten, (11 november) en deze worden geserveerd met chocolade, hazelnoten, boter, amandelen, room, siropen, poedersuiker.
Op de foto de wafel die je kunt proeven bij Alessio in de ijssalon en creperie “Il Papero” in Pietra Ligure.
In de video de bereiding van de Luikse versie door collega-blogger en TikToker Martina van de blog “The Spadanos” en je vindt haar recept hier.
- Moeilijkheidsgraad: Gemiddeld
- Kosten: Goedkoop
- Rusttijd: 30 Minuten
- Bereidingstijd: 10 Minuten
- Porties: 6 wafels
- Kookmethodes: Anders
- Keuken: Belgisch
Ingrediënten
- 250 g bloem
- 375 ml melk
- 10 g suiker
- 100 g boter (gesmolten)
- 15 g verse gist
- 3 eieren
- 1 1/4 vanillestokje
- naar smaak poedersuiker
Benodigdheden
- 1 Wafelijzer of voor gaufres
Bereiding
Verwarm de melk.
Meng de gist met een beetje warme melk en suiker.
Schei de eiwitten van de dooiers. Klop de eiwitten stijf met een mixer of een garde.
Zeef de bloem en voeg de rest van de warme melk toe, meng alles krachtig door.
Voeg de eidooiers, de gesmolten boter en de opgeloste gist toe, de vanille, dek het deeg af met een vel huishoudfolie en laat het een half uur rusten in de koelkast.
Verwarm het wafelijzer voor en bestrijk de oppervlakte met wat boter om te voorkomen dat het deeg blijft plakken. Doe een lepel deeg in het midden en spreid het uit met een lepel over de gehele oppervlakte en bak de wafel ongeveer 3-4 minuten. Wanneer deze goudbruin is, betekent het dat hij van binnen gaar is.
Versier met poedersuiker (of vul naar eigen smaak)
NB. De lichtheid van de wafel van Brussel komt voornamelijk door de stijfgeklopte eiwitten. Daarom moet het mengen van de eiwitten met de grootste zorg worden gedaan om de luchtigheid niet te laten verdwijnen!
Verschil tussen wafel en gaufre:
Gelijk in vorm, maar verschillend in deeg, ze worden beide gebakken op de klassieke honingraatvormige plaat; voor de wafels wordt een soort half-vloeibaar beslag gemaakt met bakpoeder (soms zelfs zonder, maar met alleen opgeklopte eiwitten), de gaufres daarentegen, rijker aan boter, hebben gist nodig en een essentieel ingrediënt om een product zo dicht mogelijk bij de Belgische oorsprong (van Luik) te verkrijgen: de parelsuiker. Parelsuiker lijkt op granuleersuiker voor zoetigheden, maar het heeft de vorm van onregelmatige en vrij harde korrels. Het “sucre perlé” smelt niet in het deeg totdat het begint te smelten bij 150°C, waardoor de binnenkant van de gaufre heerlijk zacht blijft en de buitenkant gekarameliseerd wordt.
De naam waffle komt uit de oude Belgische taal, waarin “zoet” werd gezegd als “wafla“.
De naam waffle komt uit de oude Belgische taal, waarin “zoet” werd gezegd als “wafla“.
