De Karkadè, infusie van hibiscusbloemen (Hibiscus sabdariffa) heeft oude wortels in Egypte, Soedan en in de hele Hoorn van Afrika, waar het al eeuwenlang bekendstaat als een verfrissende en medicinale drank.

De naam “karkadè” komt van de Ethiopische dialectterm “karkadeb” die de plant aanduidt. Traditioneel werden de rode hibiscusbloemen gebruikt om een verfrissende drank te maken, vooral tijdens lange reizen, om dorst en uitdroging te bestrijden.

In Egypte wordt het ook wel “shaay el-karkadeh” genoemd en het werd al in de tijd van de farao’s gedronken.

In Soedan wordt het vaak koud bereid → de bloemen worden 12-24 uur in water op kamertemperatuur gelaten voor een subtielere smaak, en het wordt vaak aangeboden tijdens bruiloften.

Belangrijkste eigenschappen:
Rijk aan antioxidanten (flavonoïden en anthocyanen)
Helpt de bloeddruk te reguleren
Natuurlijk diureticum
Verfrissend, licht zuur.

In het Caribisch gebied (waar het sorrel wordt genoemd): worden kaneel, gember en kruidnagel toegevoegd.

In Egypte en Soedan wordt het alleen geserveerd als verfrissende drank, vaak tussen de maaltijden of als welkom voor gasten.
En soms met lokale droge zoetigheden zoals: Basbousa (griesmeelcake), Baklava, dadels of gedroogd fruit, Ka’ak (gekruide koekjes)

In de koloniale periode werd de karkadè in Europa geïntroduceerd, waar het populair werd als alternatief voor traditionele thee.

In Italië, bekend als “carcadè”, werd het gebruikt als theevervanger tijdens de fascistische autarkische periode vanwege de economische sancties na de oorlog in Ethiopië.