Taiwan heeft een vrij bijzondere geschiedenis, omdat het in 1949 ontstond met de vlucht van generaal Chiang Kai-shek naar het eiland Formosa na de proclamatie van de Volksrepubliek China, met als gevolg politieke-militaire spanningen in de jaren daarna.

Een land van oude Maleise bewoning en relatief late sinisering, later een basis voor Europese expansiedrang in het Verre Oosten, later veroverd door Japan, en vanaf 1949 de zetel van de Kuomintang, de nationalistische partij, en de Chinezen die het regime van de Volksrepubliek China niet accepteerden.

Sindsdien hebben zowel Taipei als Peking altijd beweerd de enige legitieme regering van China te zijn.

De vraag is, maar is Taiwan China?

Momenteel vormen Taiwan, Penghu, Kinmen, Matsu en enkele andere kleinere eilanden de feitelijke jurisdictie van de staat met de officiële naam Republiek China, maar algemeen bekend in het Westen als “Taiwan”.

De Chinese regering beschouwt Taiwan nog steeds als haar eigen grondgebied en weigert relaties aan te gaan met landen die formele betrekkingen met Taiwan onderhouden.

Slechts 23 landen erkennen momenteel officieel de staat Taiwan, terwijl alle andere informele betrekkingen met Taipei onderhouden.

De strijd is in de loop der jaren voornamelijk politiek en militair gevoerd, waarbij Peking, dat Taiwan nog steeds als een rebelse provincie beschouwt, zich altijd tegen onafhankelijkheid heeft verzet en heeft verklaard bereid te zijn tot een invasie van het eiland als Taipei zou besluiten de status quo te veranderen.

Om deze reden heeft China meer dan 1000 korteafstandsraketten opgesteld op het vasteland tegenover het eiland, evenals honderdduizenden soldaten die klaar staan om in te grijpen in geval van oorlog.

Net zoals voor Hongkong, hou ik van rebellen, vooral de rebellen tegen China, dus ik beschouw Taiwan als een onafhankelijke staat en heb het opgenomen in de “Wereldreis in 80 gerechten“.

De Taiwanese keuken wordt vaak geassocieerd met invloeden van de zuidelijke en centrale provincies van het Chinese vasteland, met name de provincie Fujian, maar invloeden uit heel China zijn gemakkelijk te vinden.

Bovendien is er een Japanse invloed vanwege de periode van Japanse overheersing die het eiland kende.

Maar Taiwan is vooral bekend om zijn straatvoedsel en snacks, waaronder: lu rou fan, een comfort food gemaakt met gestoofd varkensvlees, voornamelijk in sojasaus, en geserveerd met lepels op een kom heet gestoomde rijst en vergezeld van hardgekookte eieren.

Het varkensvlees wordt langzaam gekookt om het zacht en sappig te maken, maar het ingrediënt dat het verschil maakt, is de gebakken sjalot in het varkensvet.

Er is een lopend debat over of dit gerecht in Taiwan of Shandong, China, is ontstaan.

Blijkbaar worden 滷肉 饭 en 鲁 肉 饭 anders geschreven, maar klinken ze hetzelfde.

Om te helpen de oorsprong te claimen, heeft de regering van Taipei in 2011 een grote campagne gelanceerd, waarbij 1000 kommen lu rou fan werden uitgedeeld en het eigendom van het gerecht werd opgeëist.

Er zijn twee versies, afhankelijk van het type varkensvlees dat wordt gebruikt: gehakt of in blokjes gesneden.

In het zuiden van Taiwan gebruikt men “Bah-sò (肉燥)” (gehakt varkensvlees), maar voor dit recept gaan we naar het noorden en gebruiken we de in blokjes gesneden versie.