Manaqish, of Manakish of in enkelvoud man’ousheh, is een populair gerecht uit de Libanese keuken.
Het woord manaqish is het meervoud van het Arabische woord manqūshah (van de stam van het werkwoord
naqasha ‘graveren, uitsnijden’ of inkerven), wat betekent dat nadat het deeg is platgedrukt, het met de vingertoppen wordt ingedrukt om kleine holtes te creëren.

Gemaakt met brooddeeg gekruid met za’atar (gedroogde gemalen tijm, oregano, marjolein of een combinatie daarvan, gemengd met geroosterde sesamzaadjes, zout en andere kruiden zoals sumak) gemengd met olijfolie.

Vergelijkbaar met flatbreads, kunnen worden gesneden of gevouwen, zowel bij het ontbijt als de lunch geserveerd.

Ze kunnen ook worden geserveerd met vlees (lāḥm bi-‘ajīn), meestal lamsvlees, of de kaas akkawi of halloumi (genaamd jubna), de spinazie (sabāniḵ), de chilipeper of kashk, een mix van gefermenteerde yoghurt en gemalen graan, Makdous: aubergines in olie, olijven, paprika’s, zoals de versie op de foto geproefd tijdens onze reis naar Abu Dhabi in november 2025.

In het verleden bakten vrouwen ’s ochtends het Manaquish-deeg in een gemeenschappelijke oven om dagelijks brood voor het gezin te voorzien, en ze maakten in deze tijd kleinere porties deeg met verschillende toppings voor het ontbijt.

Manaqish zijn populair in het hele Levant en zijn ook te vinden in naburige regio’s en centra van Levantijnse emigratie.

Traditioneel werden (en worden) de manakish zowel:
•⁠ ⁠In de houtoven gebakken (vooral in huiselijke settings of in Levantijnse bakkerijen)
•⁠ ⁠Op de saj, een verhit metalen koepel, meer typisch voor landelijke of straatbereiding thuis, ook gebruikt voor het bakken van dun brood (zoals markouk of khubz saj).