Naan-e gerdui of naan-e gerdooi, letterlijk “walnotenbrood”, zijn Perzische glutenvrije walnotenkoekjes, gemaakt met gehakte walnoten en poedersuiker.
Perzische zoete koekjes kunnen worden geclassificeerd in droge koekjes (shirini khoshk) en natte koekjes (shirini tar) en de naan-e gerdui behoren tot de eerste soort.
Volgens de legende ontdekte koning Jamshid suiker tijdens het Perzische nieuwjaar, het Nowruz .
Er is daarom de gewoonte om Nowruz te vieren met zeven zoete gerechten, naast de andere zeven traditionele elementen van het Haft -sin.
Zeven zoetigheden:
• Noghl, met suiker omhulde amandelen gearomatiseerd met rozenwater
• Perzische baklava, pistache-amandelpasta
• i Nan-e berenji, rijstkoekjes
• Nan-e badami, amandelkoekjes
• i Nan-e nokhodchi, kikkererwtenkoekjes
• Sohan asali, amandelen met honing
• Nan-e gerdui, walnotenkoekjes
Een belangrijk onderdeel van de Nowruz-vieringen is de opstelling van de Haft-Seen tafel, een tafel versierd met symbolische voorwerpen die de lente, nieuwe beginnen, hoop en meer vertegenwoordigen.
Voor Afghanistan zijn de typische Nowruz-koekjes gemaakt van rijstmeel en pistachenoten:
- Moeilijkheidsgraad: Zeer makkelijk
- Kosten: Goedkoop
- Bereidingstijd: 5 Minuten
- Porties: 12 koekjes
- Kookmethodes: Oven
- Keuken: Midden-Oosters
- Seizoensgebondenheid: Alle seizoenen
Ingrediënten
- 200 g walnoten (+ 12 halve noten voor decoratie)
- 4 eidooiers
- 100 g glutenvrije poedersuiker
- 1 theelepel rozenwater (of vanille-extract)
- 3 teentjes kardemom
Stappen
Maal de walnoten grof.
Klop de eidooiers met de poedersuiker, voeg het rozenwater (of vanille-extract) en de fijngehakte kardemom toe, en uiteindelijk de walnoten.
Gebruik een lepel om een koekje op een met bakpapier beklede bakplaat te vormen. Decoreer elk koekje met een halve walnoot.
Bak in een statische oven op 150°C gedurende 20 minuten.
Thee in Iran:
De thee bereikte Perzië via de Zijderoute vanuit India en werd al snel de nationale drank.
Iraniërs hebben een van de hoogste consumptiepercentages van thee per hoofd van de bevolking ter wereld; en sinds de oudheid heeft elke straat zijn eigen châikhâne (theehuis).
De châikhânes hebben nog steeds een belangrijke sociale rol. Iraniërs drinken traditioneel thee door het in een schoteltje te gieten en een stuk suikersteen (qand) in de mond te nemen voordat ze het drinken.
Het suikerklontje is een symbool. Een zoetmaker symbool. Er wordt verteld dat in Iran door het over het hoofd van de bruidegom en de bruid te wrijven en het op de plank te plaatsen, het geluk zal brengen.
In de provincie Gilan, aan de voet van de Alborz, zijn er uitgestrekte theeplantages en miljoenen mensen werken in de thee-industrie. Deze regio voorziet voor een groot deel in de thee-behoefte van Iran.
FAQ (Veelgestelde Vragen)
Wat is Nowruz?
Nowruz is een belangrijk nieuwjaarsfeest in Afghanistan, Iran en in heel Centraal-Azië.
Het feest valt samen met de lente-equinox in maart en, net als de volledige cyclus van de seizoenen, is het een symbool van wedergeboorte.
Vooruitlopend op de islam is Nowruz een oude viering die zijn wortels heeft in het zoroastrisme, waarvan wordt gezegd dat de spirituele thuisland Balkh is, in Afghanistan.
De kleur die wordt geassocieerd met Nowruz is groen, wat de zoroastrische traditie weerspiegelt van het markeren van de lente-equinox en het vieren van het nieuwe leven dat het brengt.
