Eenmaal in Rome aangekomen, aan het einde van onze reis, brachten we de avond door in Trastevere en dineerden we in het restaurant “Belli all’angolo“.
Onder onze voorgerechten, een Romeinse specialiteit die op de een of andere manier doet denken aan de vaak genoemde cuoppo napulitano, namelijk de supplì.

De term “supplì” komt van het Franse “surprise”, wat “verrassing” betekent, verwijzend naar het smeltende mozzarella-hart dat binnenin verborgen is.

Een van zijn meest voorkomende namen is “supplì al telefono“, omdat je hem traditioneel heet eet, en als je hem in tweeën breekt, creëert de smeltende mozzarella een “draad” tussen de twee delen rijst waardoor het lijkt op een telefoon.

Erg vergelijkbaar met het Siciliaanse arancino recept, en dus met de Napolitaanse rijstballen (e pall ‘e riso), maar het onderscheidt zich door de kenmerkende ovale (of torpedovormige) vorm en de vulling: in de originele supplì hoort alleen ragù en mozzarella; er hoort geen ham in, geen erwten en ze moeten rood zijn.

In het originele supplì-recept werden ook kippenlever gebruikt, die tegenwoordig worden vervangen door het eenvoudigere en gebruikelijkere gehakt dat wordt gebruikt om normale ragù te maken.
De buitenste paneerlaag kent twee verschillende recepten: de eerste bestaat uit een eerste bloemlaag, daarna een eilaag en tenslotte een laag paneermeel. De tweede gebruikt alleen paneermeel en is het meest verspreide recept.

Heel vaak wordt de rijst van de vorige dag gebruikt. Sommigen koken de rijst en voegen deze dan toe aan de ragù, terwijl anderen deze direct in de saus laten sudderen.