De Chòu dòufu, ook wel stinky tofu of stinkende tofu genoemd, is een bereiding van tofu die aan langdurige fermentatie wordt onderworpen.

Het is een voedingsmiddel met een hoog natriumgehalte, maar het is rijk aan vitamine B12, die vaak wordt aangetroffen in gefermenteerde voedingsmiddelen

Traditioneel wordt het gerecht gefermenteerd in pekel op basis van gefermenteerde melk, groenten en vlees; de pekel kan ook gedroogde garnalen, amarant, mosterd, bamboescheuten en Chinese kruiden bevatten.

De moderne in de fabriek geproduceerde Chòu dòufu wordt tegenwoordig één of twee dagen gemarineerd in pekel om geur toe te voegen.

Ze gebruiken de methode van bacteriële inoculatie van de fermentatie om direct de stinkende pekel te kweken. Niet alleen is de fermentatietijd kort, het is ook veilig en hygiënisch en kan in grote hoeveelheden worden geproduceerd.

De stinkende tofu kan koud, gestoomd, gestoofd of, meestal, zoals in het volgende recept, gefrituurd worden gegeten, genaamd 油炸臭豆腐 yóuzhá chòu dòufu waar 油 (yóu) olie betekent en 炸 (zhá) frituren betekent.

Het wordt vaak geserveerd met chilisauce of sojasaus.

De kleur varieert van de goudgebakken Zhejiang-stijl (zoals op de foto), tot het typische zwarte van de Hunan-stijl stinkende tofu, zoals op de kraampjes in het oude Shanghai en Qibao, waar het wordt gefrituurd en op straat verkocht en meestal geserveerd met een pittige of zoete saus, of geserveerd als smaakmaker voor de congee, als onderdeel van een normaal ontbijt.

De zwarte heeft een pekel die bestaat uit winterbamboescheuten, koji en shiitake-paddenstoelen en nadat er witte haarachtige draden op het oppervlak groeien, en eenmaal het grijs wordt, is het klaar om gefrituurd te worden.

Volgens een Chinese legende vond een geleerde genaamd Wang Zhihe, afkomstig uit Huang Shan in de provincie Anhui, de stinkende tofu uit tijdens de Qing-dynastie.

Na het mislukken van het keizerlijke examen bleef Wang in Peking en om in zijn levensonderhoud te voorzien, verkocht hij tofu. Op een dag, met een grote hoeveelheid onverkochte tofu in handen, sneed hij de tofu in blokjes en stopte ze in een aardewerken pot.

Hij opende de pot en ontdekte dat deze groenachtig en erg stinkend was geworden. Hoewel hij vreesde dat het walgelijk was, probeerde Wang het toch te proeven en was verrast door de goede smaak.

Stinkt het echt?

Ja, je ruikt het vanaf meters afstand, maar het is een draaglijke geur die zich vermengt met die van andere voedingsmiddelen op de kraampjes van Shanghai.

Andere tofurecepten: